« »
 
[]« 1 natta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 574c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NATTA1
1. NATTA, Storea, Matta, Gallis et Germ. Natte. Gregorius Turon. de Vitis Patrum cap. 18 :
Illud quod intextis junci virgulis fieri solet, quas vulgo Nattas vocant.
Will. Malmesburiensis :
Natta in qua cubare solebat.
Quo loco Ranulfus Cestrensis habet Mattam. Raimundus de Agiles in Hist. Hierosol. :
Veluti mortuus cecidit in terram, et præ angustia sudans, Nattam, super quam ceciderat, humefecit.
Stratum bene dura Natta, in Actis SS. Julii tom. 1. pag. 317. ubi de S. Monegunde. Vetus Poema MS. de Vulpe coronato :
Saint Martins, dont trovons lisant,
Trovoit-on mult souvent gisant,
Dedens Nates faisoit son lit.