« »
 
[]« 3 naturalis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 575c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NATURALIS3
3. NATURALIS, Incola, Civis. Charta Henrici Comitis Portugalliæ apud Brandaon. tom. 3. pag. 282 :
Judex et Alcaida sunt nobis ex Naturalibus Colimbriæ.
Naturalis de regno Aragoniæ
, in Concilio Turiasonensi inter Hispanica tom. 3. pag. 494.
Naturales monachi
, Cœnobii incolæ seu possessores legitimi, in Chartula ann. 1063. ubi narratur
quomodo Cluniacenses occupaverunt locum S. Martialis
Lemovicensis, apud Baluzium tom. 6. Miscell. pag. 519.
Cum hominibus et feminabus inde Naturalibus
, in Donatione ann. 1110. apud Acherium tom. 10. Spicil. pag. 165.
P. Carpentier, 1766.
Charta Ludovic. VII. ann. 1162. in Reg. 62. Chartoph. reg. ch. 313 :
Porro Naturales carnifices non audierunt (leg. nos adierunt) et suæ miseriæ pondus exposuerunt nobis, etc.
Vide supra Natio 4.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Naturalis Dominus, Legitimus, qui jure dominium obtinet. Charta Henrici Ducis Glogoviæ, qua Regi Bohemiæ tanquam Domino suo naturali obedientiam et auxilium pollicetur ann. 1351. apud Ludewig. tom. 5. pag. 542 :
Promittimus etiam pro nobis, heredibus ac successoribus nostris, Regibus Boemiæ et ejusdem regni coronæ, fideliter assistere et parere et obedire, sicut vassalli Principes Naturalibus et ordinariis dominis suis noscuntur ex debito obligari.
Vide Haltaus. Glossar. Germ. voce Naturlich, col. 1408.
Naturales Petræ, Lapides naturales, qui et nativi, ex ipso solo, ex ipso metallo, apud Agrimensores.