« »
 
[]« Nimius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 593b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NIMIUS
NIMIUS, in Scripturis sacris passim, ut et apud Auctores Ecclesiasticos, Magnus, ingens, eximius, excellens, præclarus, validus. Sic Ephes. 2. 4 :
Deus autem, qui dives est in misericordia, propter Nimiam (Gr. πολλὴν) charitatem suam, qua dilexit nos, etc.
S. Hieron. in Isaiæ cap. 66 :
Sudore et labore Nimio ad ubertatem fructuum pervenitur.
Petrus Damiani in Vita S. Romualdi n. 37 :
Erat autem prædictus Imperator (Otto III.) monastico Ordini valde benevolus, et Nimia circa Dei famulos affectione devotus.
Innumera prætermitto, ne longior sim in re nota. Huc spectat vox Nimis pro valde passim usurpata in sacris Bibliis, sed et illud notum.