« »
 
[]« Nioba » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 593c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NIOBA
NIOBA, Mutus aut mente alienus. Papias MS. Bituric. Notio ducta ex fabula Niobes, quæ, ut refert Ovidius lib. 6. Metamorph. ex liberorum orbitate in saxum, seu luctum æternum conversa est ; unde Tullius lib. 3. Tuscul. cap. 26.
Niobe fingitur lapidea, propter æternum, credo, in luctu silentium
.