« Nioba » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 593c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NIOBANIOBA,
Mutus aut mente alienus. Papias MS. Bituric. Notio ducta ex fabula Niobes, quæ, ut refert Ovidius lib. 6. Metamorph. ex liberorum orbitate in saxum, seu luctum æternum conversa est ; unde Tullius lib. 3. Tuscul. cap. 26.
Niobe fingitur lapidea, propter æternum, credo, in luctu silentium.

