« »
 
[]« Nisus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 594a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NISUS
NISUS, Avis nota, Haliæetus, seu aquila maritima. Numeratur
cum sparveriis seu austoribus inter feras bestias, quæ ad majus dominium spectare noscuntur
, in Sententia arbitrali MS. inter Aymarum de Pictavia, Comit. Valentin. et Abbatem de Lioncellis ann. 1303. Id est, Harumce ferarum venatio ad solos superiores dominos pertinet. Etiam inter præstationes majoribus dominis debitas Nisi recensentur, ut in Testamento Guillelmi de Gisortio Militis ex Chartulario Pontisarensi :
Item, cum Robertus et frater[] suus scutiferi mei singulis debeant michi annis unum Nisum, volo et concedo quod loco hujus Nisi solvant annuatim unum par cerothecarum valore sex sol. Paris.
P. Carpentier, 1766.
Minus recte ; Falco enim intelligendus, qui ex nidulo raptus domi alitur, vulgo Niais, ut ex sequentibus patet. Charta ann. 1216. ex Chartul. monast. de Bauges. :
Cum Gaufridus de Lauduno miles et antecessores sui quemdam redditum sive retributionem annuatim in monasterio Villelupæ haberent, videlicet duos Nisos nidales, etc.
Ubi in margine, Eperviers niais. Charta ann. 1317. in Reg. 54. Chartoph. reg. fol. 35. v° :
Dominus rex remisit et dedit Guillelmo de Buesautier armigero ad ejus vitam xl. libras Turon. in quibus eidem domino regi singulis annis tenebatur, pro feodi firma molendinorum fullonum de Moritonio : ita tamen quod quamdiu vivet, tenebitur quærere Nisos in foresta de Landa putrida, ipsosque nutrire, custodire, et ad curiam regiam mittere suis propriis sumptibus et expensis.
Chron. Bohemic. ad ann. 1300. apud Ludewig. tom. 11. Reliq. Mss. pag. 148 :
Non opus est armis, aut arma ad speciem militiæ jam portare, sed potius falcones, Nisos et crodios (l. erodios) aliaque volatilium genera, quæ ad ludum et jocunditatem pertinent.
Vide Nidasii.