NUCHA, Postica pars colli, nostris, Nuque du col, vox Arabica. Matth. Silvaticus :

Nucrati (leg. Nukati) locus, ubi collum craneo jungitur.

Constantinus Africanus libro 1. Commun. loc. med. cap. 3 :

Cum enim multa membra a cerebro sint remota, et viæ longinquitate eis denegetur sensualitas, vis quædam cerebri data est spondylium medullis, quæ quasi medullæ, Lingua Arabica vocantur Nucha.

Infra :

Eadem est Nucha, quæ et cerebri natura.

Idem cap. 10 :

Nucha a cerebro descendit in spondyle dorsi incipiens a fine puppis, id est, a prima spondyli colli. Ab hac Nucha ex necessitate procedunt nervi, sensum, et voluntarium motum præstantes membris sub collo positis.

Adde cap. 12. Fridericus II. Imperat. lib. 1. de Venat. cap. 36 :

De Nucha vero, quæ dicitur medulla spinalis, quomodo procedit a cerebro, transiens per foramina omnium spondylium, usque ad extremum caudæ continuata, etc.

Adde caput 23. Utitur etiam non semel Mandinus in Anatomia. Danti Nuca, dicitur pars superior capitis, in Infern. cant. 32 :

La' ve'l cervel s'agiugne colla Nuca.

In Paradiso cant. 8 :

Che 'l sol vagheggia hor da coppà, hor da Nuca.

Vide Octavium Ferrarium in Gnucca, Martinium in Lexico v. Nucha. et Murator. Antiq. Ital. tom. 2. col. 1255.