« »
 
[]« Nuintailis » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 620b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NUINTAILIS
NUINTAILIS, mendose, forsan pro Minutailis, silva cædua. Tradit. Diessens. apud Oefelium tom. 2. Script. rer. Boicar. pag. 700. col. 2 :
Tradiderunt..... tertiam partem unius Nuintalis in loco, qui dicitur Houbtacehere.
Vide in Minuta 2.