Nuncupans, Passiva notione, non semel in Chartis, ut apud Lobinellum tom. 2. Hist. Britan. col. 23 :

In loco non ignobili Nuncupante Lis-Nowid.

Adde col. 341. etc.

Nuncupatim, Nominatim, apud Claudianum Mamertum lib. 2. de Statu animæ cap. 9.

Nuncupative, Nomine tantum, non re, in Epistola Hadriani PP. ad Episcopos Hispan. contra Elipandum, tom. 3. Concil. Hisp. pag. 95. Sigebert. Vita Deoderici Episc. Metens. cap. 11. :

Pastor noster Nuncupative bonus, imitatus vestigia illius pastoris, qui essentialiter est bonus, etc.

Nuncupativum Testamentum, Quod voce declaratur, et ad cujus firmitudinem non est necessaria scriptura, licet nunc adhibeatur ad perpetuam rei memoriam. Testamentum Mariæ Reginæ Aragoniæ ann. 1213. tom. 3. Concil. Hispan. pag. 487. col. 1 :

Quamvis ægra corpore, mente sana, nolens decedere intestata, Nuncupativum, quod sine scriptis dicitur, facio testamentum.

Testamentum Jacobi Regis Aragon. ann. 1272. tom. 1. Anecd. Marten. col. 1148 :

Et statuimus jure testamenti vel Nuncupativi ac codicillorum, seu alterius cujuslibet nostræ ultimæ voluntatis, etc.

Testamentum Anglici Grimoardi Cardinalis ann. 1388. apud Stephanotium tom. 10. Fragm. MSS. pag. 331 :

Testamentum meum ultimum Nuncupativum, seu meam ultimam voluntatem, quod et quam in his scriptis præsentibus redigi facio ad futuram rei gestæ memoriam, condo.... in hunc modum.

Consule Jurisconsultos. Vide infra Testamentum 1.

Nuncupativus, Nomine solum, non re ipsa. Epistola Alcuini ad Monachos Gothiæ de Felice Urghell. tom. 3. Concil. Hispan. pag. 118 :

Ne essent duo Filii, unus proprius et alter adoptivus ; aut duo Dii, unus verus Deus et alter Nuncupativus.

Utuntur Theologi Scholastici.