2. OBAUDIRE, Parere, obedire. Gloss. Græc. Lat. : Υπαϰοή, Obauditio, obtemperantia, obsequium. ὑπαϰούω, obaudio, obtempero. ὑπήϰοος, subjectus, obaudiens. Paulus Diacon. in Miscella, et Anastasius in Mauricio :

Nihil mihi gravia Imperatoris præcepta in aliena terra hyemare Romanos jubentia : nam illi non Obaudire sævum est, et rursus, Obaudire sævissimum.

Ubi Theophanes ἐπαϰούειν habet. Concilium Meldense ann. 845. cap. 6 :

Si vero Obaudire renuerit, etc.

Adde Epist. 68. inter Francicas tom. 1. Hist. Franc. Chart. Dagobert. I. Reg. ann. 628. Breq. num. 67. et Sibertum Priorem S. Pantaleonis Colon. pag. 526. Tertullianum lib. 2. adv. Marcion. cap. 2. lib. 5. cap. 18. Apuleium lib. 3. Metamorph. etc.