OBLATIO 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 oblatio » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 014c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OBLATIO2

2. OBLATIO, Pactum, conventio. Libert. Montisfer. ann. 1291. in Reg. 181. Chartoph. reg. ch. 154 :

Item non debent (dominus aut bajulus) impignorationes, los engetz nec Oblationes, quas et quæ fecerint alicui de dicto usatgio infringere, impedire.

Ubi leg. forte Obligationes.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Oblationes, Propositæ conditiones. Responsio Legatorum Caroli VII. Regis Franc. ad Orationem Pii II. PP. tom. 9. Spicil. Acher. pag. 326 :

Legatis et nuntiis per eamdem Sedem missis sæpenumero Oblationes et variæ aperturæ factæ sunt.

P. Carpentier, 1766.

◊ Chron. Angl. Th. Otterbourne edit. Hearn. pag. 118 :

Anno Christi 1337. orta est grandis discordia inter reges Franciæ et Angliæ, ex eo quod rex Franciæ multas terras et oppida in Vasconia improbe usurpaverat. Qua de causa rex Angliæ plures Oblationes humiles regi fecerat Franciæ, si saltem sic terras suas recuperare posset.