« »
 
[]« Obolatura » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 017a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OBOLATURA
OBOLATURA. Inventarium Eccles. Noviom. ann. 1419 :
Jocale argenteum deauratum... in cujus summitate veneranda crux... cum scultura imaginis Crucifixi et Obolatura rubei clari ac lapidibus pretiosis quaternario numero.
Hoc est, si recte interpretor, cum rubeo inserto seu incluso, Gall. Enchassé : quod fortean exprimitur per Obolaturam, quia rubeus ille magnus erat ut obolus.