« »
 
[]« Obstitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 023b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OBSTITUS
OBSTITUS, Κατηφής, in Glossis Lat. Græc. Sangerman. Qui præ pudore vel mœrore vultu demisso est. Obstitus [] apud Lucretium obliquum significat, aut violatum attactumque de cœlo, ut habet Festus : quem consule, ut et Vossium in Etymologico v. Obstita. Vide Obstipus.