![[]](img/image.png)
«
Obstitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 023b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/OBSTITUS
OBSTITUS,
Κατηφής
, in Glossis Lat. Græc. Sangerman. Qui præ pudore vel mœrore vultu demisso est.
Obstitus ![[]](img/image.png)
apud Lucretium
obliquum significat, aut
violatum attactumque de cœlo, ut habet Festus : quem consule, ut et Vossium in Etymologico v.
Obstita. Vide
Obstipus.