« »
 
[]« Oramen » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 052c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORAMEN
ORAMEN, Invocatio, preces. Vita S. Severi Episc. Raven. n. 6 :
Finitoque Oramine, etc.
Concilium Engilenheimense ann. 948. in Præfat. :
Recitato primitus Evangelio, Oramineque finito, etc.
Occurrit apud Theodoricum de Translat. S. Celsi n. 19. in Epist. Bonifacii Moguntini Archiep. 3. 5. 7. 11. in Histor. Translat. S. Landoaldi n. 18. apud Ditmarum pag. 108. apud D. Coustant in Præfat. tomi 1. Epist. Rom. Pontif. pag. CXXXVI. in Vita Leonis IX. PP. tom. 2. April. pag. 658. in Vita S. Vincentii Madelgarii tom. 3. Julii pag. 676. in Translatione S. Audoeni apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1673. etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Oramen, Sententia. Acta SS. Junii tom. 1. pag. 127. de S. Conrado :
Unde et nequam servus illo divino Oramine dominica gratia privatur ; qui talentum sibi commissum maluit terra occultare.
Pro Omine videtur usurpasse Nizo Abbas in Vita S. Basini Archiepiscopi Trevir. num. 8 :
Quem in Baptismatis unda quodam Oramine præsago Luitwinum appellavere.