« »
 
[]« Ordea » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 056c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORDEA
ORDEA. Hujus vocis vis sic exponitur in Tabulario S. Petri Generensis :
Absolvit idem Gasto in Bearnio... omnes homines ad dominium S. Petri Generensis pertinentes, ab exercitu, et ab omni expeditionis genere, et a repentina hostium insecutione, quam vulgus consuevit Ordeam appellare.
Quo loco Marca lib. 6. Historiæ Beneharnensis cap. 11. n. 6. censet Ordeam idem esse, ac Wardea, in Legibus Wisigoth. et in Capitularibus Caroli Magni, certum scilicet militum numerum, qui in castris et oppidis constituuntur ad arcendas repentinas hostium invasiones et irruptiones. At Dominicus lib. de Prærogat. allod. cap. 22. § 5. scribit vocem hanc significare tumultuariam illam et repentinam militum convocationem, quæ æris campani sonitu hosti jam finibus imminenti opponitur : in veteri quippe Codice forensium actorum ditionis Mixiæ in regno Navarræ, conventus generalis, denuntiatio ab orde sonade, idem est ac interposito [] æris sonitu, ut interpretatur Oyhenartus in Notitia Vasconiæ pag. 127. Ita ordeam pulsare, idem est quod nostris battre le beffroy, sonner le tocsin, Anglis levare huesium.