« »
 
[]« Ordinabiliter » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 057b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORDINABILITER
ORDINABILITER, per ordinem, composite. Zeno Veronensis serm. 6. ad Neophytos :
Tribulos in læta frumenta mutavit, quam diligenti cultu purgata, molarisque lapidis pio pondere feliciter fracta, Ordinabiliter creta, omni furfure abjecto, mirifico splendore in farinam candidam micuerunt.
Ordo Romanus :
Ordinabiliter compositis vestimentis suis.
Alibi :
Diaconus salutato Pontifice egrediuntur de Secretario cum ordinabili disciplina.
Vide Capitul. Caroli M. lib. 1. cap. 80. 74. lib. 7. cap. 143. 202. Vitam Aldrici Episc. Cenoman. p. 73. etc. Chartam ann. 1126. inter Instrument. tom. 4. Gall. Christ. col. 159. etc.
P. Carpentier, 1766.
Ordenéement, ordinatim, vulgo En bon ordre, in Stat. ann. 1351. tom. 4. Ordinat. reg. Franc. pag. 68. art. 2. A ordon, in Ch. ann. 1307. ex Chartul. Pontiniac. pag. 172.