OREXIS, Cibi appetentia, aviditas, ex Græc. ὄρεμξις. Lampridius in Heliogabalo :

Amabat sibi pretia majora dici earum rerum quæ mensæ parabantur, Orexin in convivio hanc esse asserens.

Paulinus Epist. 3. ad Severum :

Ac ne in hoc ipso delicatius nobiscum agere videretur, qui nos ad Orexim Monachorum parabat imbuere, fabam intrivit panicio, quo citius Senatorium poneremus fastidium.

Joan. Sarisber. lib. 8. Policrat. cap. 6 :

Et quos magis onerare voluerint majoribus oneratos minoribus poculis ingurgitant, et distendunt : et donec rapidam Orexin excutiant, aliquid amicitiæ aut festivitati credunt esse subtractum.

Acta SS. Julii tom. 3. pag. 340. de S. Johanne Gualberto :

Prece supplicantis Angelus panes tulit, atque cunctis trusit Orexim.

Rocho le Baillif in Dictionariolo Spagyr. :

Orexis est ardor a Tartaro in stomacho excitatus.

Henricus Rosla in Herlingsberga, de quodam prælio :

Sanguinis hic aliquis miserandam fundit Orexin.

Id est, amittit desiderium fundendi sanguinis.