« »
 
[]« Organalis vena » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 063c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORGANALIS2
ORGANALIS Vena, Aspera arteria, spiritus et vocis iter, Gall. Trachée artere. Auditio testium pro canonizatione Caroli Blesensis, apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 565 :
Carellus vocatus
Enguegne
Gallice, intravit guttur ipsius quasi per longitudinem dimidii pedis et perforavit venam Organalem colli ejusdem
.
P. Carpentier, 1766.
Non unius venæ nomen est, sed cujusvis ad vitam præsertim necessariæ, ut colligitur ex Lit. remiss. ann. 1390. in Reg. 140. Chartoph. reg. ch. 144 :
La pointe du coustel en estrillent cheut sur le col dudit fauconnier, et lui persa ou coupa une des vaines Organaux, dont icellui fauconnier moru assez tost après. Original
vel Originel itidem appellatur, quasi vitæ fons et origo. Lit. remiss. ann. 1456. in Reg. 183. ch. 160 :
Lesquelz cirurgiens fendirent ladite cuisse en autre lieu ; et disoit-on que à ceste cause avoit esté coppée une veine Originalle, qu'ilz ne sceurent estancher.
Aliæ ann. 1473. in Reg. 195. ch. 924 :
Icellui Thibault getta de sa javeline,... tellement qu'il atteignit ledit de Cleres en la jambe et lui couppa la veine Originelle tout oultre.
Ubi vena cava indicari videtur.