« Orlari » (par L. , 1883–1887), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 067a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORLARIORLARI, Eadem notione, et speciatim dicitur de turrium, murorumque fastigiis pinnis exornandis. Ital. Merlare, guernir di merli. Stat. Bonon. ann. 1250-67. tom. I. pag. 38 :
Et specialiter seralia civitatis cooperiri faciam, et Orlari ad dictum terminum, secundum quod alie turres sunt circa civitatem.

