« »
 
[]« Ormeiatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 067a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORMEIATUS
ORMEIATUS, Appulsus, in portu collocatus, a Græco ὁρμεῖν, Stationem subire. Statuta Massil. lib. 4. cap. 17. § 3 :
Marinarii non exeant de navibus, quæ venerint de viagiis in Massiliam, quosque ipsæ naves bene fuerint Ormeiatæ, alioquin quilibet eorum in XX. sol. puniatur. V.
Ormizatus. []