![[]](img/image.png)
ORNA, pro Urna. Glossæ veteres :
Orna, ἡμιϰέραμον.Ubi frustra Orca reponit Vulcanius. Auctor Queroli :
Euclio aurum in Ornam congessit olim, quasi busta patris, odoribus insuper infusis, tituloque extra addito. Navem ascendens Ornam domi fodit, rem nulli operuit.Papias :
Orna, sepulchra, palea unius anni.Vide Horna et Horno. Aliud sonat ὄρνης apud Cedrenum pag. 393. ubi hæc vox pro ora et limbo sumitur, quomodo orle dicimus : idemque quod orna, et ornatura, de qua mox. Vide Salmasium ad Hist. Aug.