« »
 
[]« Ornatura » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 067c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORNATURA
ORNATURA. Papias : Limbus est quam nos Ornaturam dicimus, quæ ambit extremitatem vestium, aut ex filo aureo contexta assutaque extrema parte vestimenti. S. Cæsarius in Regula ad Virgines cap. 42 :
Plumaria et acupictura, et omne polymitum, vel stragula, vel Ornaturæ, nunquam in Monasterio fiant.
Adde Recapitulationem ejusdem Regulæ cap. 11. Epistola Basilii Imp. ad Hadrianum II. PP. post octavam Synodum :
Unum cazzulin dirodinum habens Ornaturam auream, etc.