« »
 
[]« Orphede » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 068a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORPHEDE
ORPHEDE, f. Quod judici solvendum est pro juramento, ex Saxonico Orfe, Pecunia, bona, res, et Teutonico Eed, Juramentum. Privilegium Civit. Hamelensis ann. 1335. apud Leibnitium tom. 2. Scriptorum Brunsvic. pag. 515 :
Consules cum nuntio suo possunt impignorare, et judicare habent pro turpibus et contumeliosis verbis, et emendas et juramenta et Orphede super talia delicta possunt admittere et accipere sine delicto judicii.
[] Vide Haltaus. Glossar. German. voce Urfehde, col. 2001.