« »
 
[]« Ortolanus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 069c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORTOLANUS
ORTOLANUS, Hortulanus, olitor. Statuta Arelat. MSS. art. 34 :
Quicunque inventus fuerit in ortis.... colligere ficus... sine licentia vel Ortolani vel bannerii, etc.
Pro officio monastico sumitur in Transactione inter Abbatem et Monachos Crassenses ann. 1351 :
Tenetur dare dictus D. Abbas illi Monacho, qui est Ortolanus dicti monasterii duas libras panis frumenti, etc.
Interdum pro ipso horto accipitur. Vide Hortolanus et Hortulanus in Hortus, et mox Ortulanus.
P. Carpentier, 1766.
Italis Ortolano, nostris Ortholan. Lit. remiss. ann. 1464. in Reg. 199. Chartoph. reg. ch. 532 :
Berthomier sabbatier, Ortholan de Perpeignen, etc. Survindrent deux pasteurs et un Ortholan, etc.
Occurcurit præterea inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 3. col. 2. et Ortollan pag. 325. col. 2. Vide Haltaus. Glossar. German. col. 586. voce Garten-recht, Guerard. Prolegom. in Chartul. S. Petri Carnot. pag. 64. et Irminon. Polypt. Br. 9. sect. 244. pag. 108.