« »
 
[]« Pagnota » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 093a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PAGNOTA
PAGNOTA, Domus eleemosynæ ; sic dicta a pane, Italis Pagnotta, qui ibi pauperibus distribuitur. Innocentius VI. PP. in Ep. ann. 1361. apud Marten. tom. 2. Anecd. col. 905 :
Cum pro usibus nostrorum hospitii et Pagnotæ, ad quam propter ingruentem ad præsens in Romana curia et circumstantibus partibus bladorum caritudinem major solito confluit pauperum multitudo, sex millia primo, et deinde pro usu Romanæ curiæ alia sex millia modiorum frumenti de provincia nostra patrimonii B. Petri in Tuscia deferri mandavimus ad curiam prælibatam.
Occurrit pluries ibid. in Epist. ejusdem Innocentii 50. 51. 52. 55. 67. Vide Pignota.