« »
 
[]« Palescarmus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 109a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PALESCARMUS
PALESCARMUS, Navigiii genus. Georg. Stella in Annal. Genuens. ad ann. 1399. apud Murator. tom. 17. col. 1204 :
In vestra etiam comitiva duxistis septem aut octo parva navigia, brigantinos aut Palescarmos vocata, pluribus fulcita armigeris, etc.
Italis Paliscalmo et Palischermo est Scapha, cymba, Gallice Esquif.