« »
 
[]« Panalata » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 124c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PANALATA
PANALATA, terræ, nemoris, etc. in Charta ann. 1269. in Regesto Feodorum Ducatus Burgundiæ 1. parte fol. 8 :
Accepit a Duce Burgundiæ cum homagio manuali quingentas Panalatas terrarum plenarum, et.... quater centum Panalatas nemoris, et 220. operatas vinearum, et 60. sextuarias pratorum.
Vetus Martyrol. Eccles. Cathedr. Aquensis in cujus margine adnotantur obitus :
Reliquit tres quartalatas vineæ et tres Panalatas terræ.
In Consuetudine S. Severi tit. 18. art. 2. Canna quæ est mensuræ species, dividitur in Panas, Gall. Pans, Panæ in 5. pollices.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Panalesannana, Eadem notione, modus agri. Vetus Necrologium S. Salvatoris Aquensis :
Ipso die Pontius Murator obiit, pro cujus anniversario gadiatores ejus dederunt Ecclesiæ S. Salvatoris xl. solidos, de quibus fuerunt emptæ tres Panalesannanæ censuales.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Est etiam Panalata, mensura frumentaria, vulgo Panal, quæ saumatæ seu oneris equi sagmarii pars est decima. Vetus Martyrol. mox laudatum :
Ipso die Sibila Gamella obiit quæ pro anniversario suo unam Panalatam ferraginis reliquit.