PANSELENOS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Panselenos » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 141b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PANSELENOS

PANSELENOS, Tota lux noctis, scilicet Luna plena, vel Plenilunium, Joanni de Janua. Glossar. Gr. Lat. : Πανσέληνος, luna plena. Alibi : Πληροσέληνον, plena luna. Vitæ Abbatum S. Albani pag. 106 :

Cum fuisset luna Panselenos.

Perperam

Pansenia, apud Felicem Monachum Girwensem in Vita S. Guthlaci n. 2 :

Ad hujus utilitatis commodum hunc codicellum fieri ratus sum, ut illis, qui sciunt memoriam tanti viri, nota revocandi fiat : his vero, qui ignorant, velut latæ Panseniæ indicium innotescat.

Ubi leg. Panselinæ, ex Græc. πανσελήνη, plenilunium, seu πανσέληνος, Luna plena, ut est in Gloss. Gr. Latin. Guill. Brito lib. 6. Philipp. :

Procedunt igitur, et jam piger astra Bootes

Flexerat, et lento girabat plaustra rotatu,

Panselenonque poli medio se Luna ferebat.

Ita legendum, pro Panselumque. Petrus Blesensis Epist. 8. de Luna :

Cum vero in plenitudine tota sua est serena. Panselenos.

Vide Ammian. lib. 20. et Martian. Capellam lib. 8.