PARAMONARII, Iidem, qui Mansionarii Ecclesiarum, etsi secus videatur Meursio, qui Paramonarios administros Monasteriorum fuisse contendit. Historia Inventionis corporis S. Prisci, apud Ughellum in Episcopis Frequentinis :

Sacerdos quidam Marcus nomine, qui etiam Paramonarii gerebat officium, et prædictam ejusdem civitatis Ecclesiam custodiebat, etc.

Infra :

Custos sanctæ Ecclesiæ civitatis

dicitur. Apud Petrum Diac. Casin. in Relat. de Corpore S. Benedicti num. 2. et 20. Georgius Ecclesiæ Paramonarius occurrit, qui apud Leonem Ost. lib. 3. cap. 26. Mansionarius dicitur. Observationes præviæ ad Vitam S. Richardi sæc. 6. Bened. part. 1. pag. 516 :

Octo pontificum fodiendo juncta sepulcra,

Repperit hic subtus, quorum ille decentius horum

Sedem mutare decreverat. Obruit hinc nox,

Hæc Paronomario fratri tunc reddita vox est :

Dicas, ut nostris permittat sedibus abbas

Exspectare diem Domini, etc.

Ubi legendum Paramonario probat Vita ejusd. Richardi ibid. pag. 522 :

Ecce autem in ipsa nocte, unus eorum pontificalibus infulis redimitus, lecto fratris Paramonarii adstitit, dicens, etc.

Adde Vitam S. Gerardi num. 20. sæc. 5. Bened. pag. 266. Concilium Constantinopolit. sub Menna act. 5 :

Προχειριζόμενος ποτὲ μὲν χωρεπισϰόπους, ἄλλοτε παραμοναρίους.

Infra :

Καὶ Ἰωάννην τινὰ παραμονάριον ϰατὰ τὸν πάνσεπτον οἶϰον τῆς ἁγίας Μαρίας, τὸν διαϰείμενον ϰατὰ τήν Τυρίων μητρὸπολιν. VII.

Synod. act. 7. can. 5 :

Οἰϰονόμον, ἤ ἔϰδιϰον, ἢ παραμονάριον. Προσμονάριοι

dicuntur in Definitionibus Concilii Calched. can. 2. apud Balsamonem ad Marci Patr. Resp. 28. et Leonem Grammaticum in Michaele Balbo pag. 459. Suos etiam προσμοναρίους habebant Gentiles, si qua Menologio fides ad 17. Novembr. Vide Glossar. med. Græcit. col. 1111. voce Παραμονάριος.