« Paraschelmus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 162c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PARASCHELMUS
PARASCHELMUS, a Græco παρά et σϰάλμος, Scalmus, Gall. Schalme, Ital. Schelmo, lignum quo
alligatur remus, labrum navis, ubi remi adnexi sunt, ita ut Paraschelmus dici
videatur id quo scalmus munitur. Chron. Estense ad ann. 1380. apud Murator. tom.
15. col. 506 :
Veneti suorum inimicorum victoria potiti, cum xlviii. galeis ad bella multo studio præparatis, quarum unaquæque Paraschelmum unam habebat, etc.