« »
 
[]« Parcolerius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 168b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PARCOLERIUS
PARCOLERIUS, f. Idem qui Parcarius. Concil. Bituric. ann. 1280. apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 191 :
Clerici exercentes vilia officia moneantur in casibus infra scriptis. In primis fabri ferrarii et Parcolerii, etc.