PARINUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Parinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 174b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PARINUS

PARINUS, mendose, ut videtur, pro Pannus. Anastasius in Epitome Chron. Casin. apud Murator. tom. 2. pag. 369 :

Hic Ludovicus Italiam dum ingressus fuisset cum Clothario patre, ad Casinense cœnobium veniens, possessiones universas ablatas restituit, et Parinos nativos et grisos, calicasque cum guindis et ocreas fratribus concessit.

P. Carpentier, 1766.

◊ Nihil emendandum opinor ; vestis seu pars vestimenti significatur. Occurrit rursum hæc vox apud Steph. de infestura Ms. ubi de Innoc. VIII. PP. ad ann. 1491 :

In qua (concha) repertæ fuerunt multæ reliquiæ, potissime in uno sacculo Parini lini albi de reliquiis multorum martyrum.

Haud scio an huc spectet vox Occitanica Parpanha, in Charta ann. 1347. ex Reg. 68. Chartoph. reg. ch. 277 :

Jaques Brunet cousturier de Parpanha, habiteur de Narbonne, etc.

Vestis ornatus videtur, idem forte quod nostrum Falbala.