« »
 
[]« Parlinchiaminus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 178a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PARLINCHIAMINUS
PARLINCHIAMINUS. Testamentum ann. 1415. apud Rymer. tom. 9. pag. 276. Lego
unum magnum Parlinchiaminum de melioribus absque reyns, et unum parvum librum vocatum Virginal
.