PASCUA, Æ, pro Pascuum. Glossæ Græc. Lat. : Νομή, ἡ βοσϰή, pastus, pastio, pascua. Charta Ludovici VI. Reg. Franc. ann. 1154. apud Lobinell. tom. 3. Hist. Paris. pag. 34 :

Terra est, quam mariscos vocant, in usum communis Pascuæ constituta.

Hist. Novient. Monast. apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1132 :

Usum vero lignorum et Pascuam porcorum in Westerholz habere debet.

Histor. Mediani Monast. pag. 269 :

Sibi retinens usum sylvæ Pascuæque per totum allodium suum.

Usurpant versio vulg. Psalm. 22. Tertullian. Apologet. cap. 22. Arnobius in Psal. 22. et 106. Edictum Rotharis Regis Longob. tit. 108. 363. etc.