« »
 
[]« Pasinola » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 194a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PASINOLA
PASINOLA, mendose, ni fallor, pro Palmola ; in hac enim voce facillime errare potuit exscriptor. Testamentum Bertrandi de Turre ann. 1285. apud Baluz. tom. 2. Hist. Arvern. pag. 532 :
Item legavit caritati, quæ fit annuatim apud S. Saturninum, quatuor sextarios Pasinolæ reddituales.
P. Carpentier, 1766.
Vel Pasmola ; nam Pasmole, pro Paumelle, nostrates dixerunt. Charta ann. 1317. in Reg. 53. Chartoph. reg. ch. 356 :
Neuf setiers de Pasmole, etc.
Vide Palmola.