« »
 
[]« 1 pastoratus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 204a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PASTORATUS1
1. PASTORATUS, Pastoris officium, ipse pastoris titulus. Robertus monachus in Histor. Palæst. apud Ludewig. tom. 3. Reliq. MSS. pag. 99 :
Cui Pastoratum ovium suarum dedit ipse Dominus.
Instrum. ann. 1600. tom. 4. Gall. Christ. inter. Instr. col. 423 :
Et pastoribus diversis et multis singulis annis magnam frumenti et siliginis copiam in dotationem Pastoratus sive curæ eorum numerare et persolvere astringitur.