« »
 
[]« Paulativus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 224b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PAULATIVUS
PAULATIVUS, Qui fit paulatim. Engelbertus de S. Mariæ virtut. tract. 4. cap. 16. apud Bern. Pezium tom. 1. Anecd. col. 721. part. 1 :
Ita est duplex mors ; una quasi naturalis quæ est Paulativa consumtio humidi radicalis, donec illo consumto etiam simul deficiat calor vitalis. Deperditio paulativa,
apud Goclen. in Lex. philos.