« »
 
[]« Pavonatilis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 225a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PAVONATILIS
PAVONATILIS, Pannus in pavonum caudarum speciem variegatus. Anastasius in Vita Stephani VI. PP. pag. 236 :
Fecit in eadem prædicta Basilica vela 4. in circuitu altaris majoris, quorum duo sunt de serico pigacio, tertium Pavonatile, quartum de Alexandrino. Paonacé
et pannacé nostri dicunt :
Velluiaux paonnez, escarlate paonacé et paonasse,
in Computo Stephani Fontani Argentarii Regis ann. 1351.
Une robe d'un marbre paonassée fourrée de menu vair de 4. garnemens
, in Inventario bonorum mobilium Ludovici Regis Franc. ann. 1316. Vetus Poeta :
Aussi bien son bureau comme son Paonace.
[] Itali Paonazzo et Pavonazzo colorem appellant violaceum ; Pavonacium et Pavonatum dixisse veteres auctor est Salmasius.
Pavonatilis dici etiam potuit vestis, quod revera intextæ et effictæ essent in iis pavonum figuræ. Codex Carolinus Epist. 15 :
Storacinum pallium unum habentem pavones.
Willelmus Malmesbur. lib. 2. de Gestis Angl. cap. 11 :
Pallium misit versicoloribus figuris pavonum, ut videtur, intextum.
Matth. Westmonaster. ann. 1026 :
Pallium obtulit variis coloribus, et pavonum figuris contextum.
Vita Garnerii Præpositi S. Stephani Divion. :
Nec non et pallium optimum pavonibus ordinatis intextum.
Sed his locis idem esse quod Pavonatile prorsus censuerim, ita ut nec reapse pavonum figuras intextas fuisse panno existimandum sit. Vide Anastas. in Vitis PP. pag. 211.