PECIOLA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Peciola » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 236a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PECIOLA

PECIOLA, diminut. a Pecia, Fragmentum ; interdum et Modus agri. Petiola tunicæ B. Virginis Mariæ, in Actis SS. tom. 3. Jun. pag. 137. Speculum Vitæ S. Francisci :

Fr. Leoni B. Franciscus sua stigmata committebat tangenda, ut novas Peciolas (id est, linteola) apponeret, amotis aliis sanguine cruentatis.

Folcuin. Gesta abbat. Lobiens. cap. 3 :

Sed in chartis sub ejus tempore factis ac perantiquis membranarum Peciolis, quæ continentur in ecclesiæ nostræ archivis, etc.

Vetus Charta apud Perardum in Burgundicis :

Peciolas duas de terra culturale.

Alia ibid. :

Peciolas de terra duas, etc.

Charta ann. 879. Marcæ Hispan. col. 805 :

In ipso villare Peciolas de terra retinent.

Occurrit etiam in Charta ann. 932. apud Eccardum in Orig. famil. Habsburgo-Austr. pag. 151. in Charta ann. 784. in Alsat. Diplom. num. 61. tom. 1. pag. 53. ubi etiam Peciolum. Adde Chron. S. Benigni Divion. pag. 409.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Petiolum, in Chron. Farfensi apud Murat. tom. 2. part. 2. col. 611 :

De valle Ansefredæ petiam 1. et de Petiolo duas partes (concessit.)

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Peciotta, Eadem notione, in Charta ann. 1276. ex min. Chartul. S. Benigni Divion :

Item super unam Peciottam terræ quæ fuit perprecier.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Peciuncula, Eodem significatu. Charta ann. 1447. in Chartul. S. Vandreg. tom. 2. pag. 1750 :

Aut de oratorio præfato alienare præsumat, vel Peciunculam quamvis minimam abstrahat.