« »
 
[]« 1 pectorale » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 237b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PECTORALE1
1. PECTORALE, Cingulum quo equi pecctus ambitur, et stringitur, Antilena : στηθόδεσμος, in Gloss. Græc. Lat. Gallis [] Poitrail.
Fasciæ pectorales
, apud Hierem. cap. 2. στηθοδεσμίδες, apud Phlegontem de Mirabilib. pag. 57. et Isidor Pelusiot. lib. 1. Epist. 74. Glossæ S. Benedicti : Fascia, στηθόδεσμος. Innocentius III. lib. 3. Decretal. tit. 1. cap. 15. de Clericis :
Pannis rubeis aut viridibus, nec non manicis aut sotularibus consutitiis, frenis, sellis, Pectoralibus, calcaribus deauratis, aut aliam superfluitatem gerentibus non utantur.
Eadem ferme habentur in Concilio Albiensi sub Zœno Episcopo Avenionensi S. R. E. Legato cap. 15. Monspeliensi ann. 1214. cap. 15. et in Regula Militum templariorum cap. 37. Bernardus Mon. in Ord. Cluniac. part. 1. cap. 9 :
Habeant in sellis suis Pectoralia et postas.
Vincentius Belvac. lib. 30. cap. 85 :
Habent etiam frena phalerata, et inargentata, et inaurata, atque in Pectoralibus campanulas infixas, magnum emittentes sonitum ad gloriam earum et decorem.
Adde lib. 32. cap. 30. et Stephanum Tornac. Epist. 230. novæ edit. MS. :
In vint à son cheval, s'il la fait conraer,
Il a mise la selle, s'a lo Poitral fermé.