« 1 pejoramentum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 248a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PEJORAMENTUM1
1. PEJORAMENTUM, Damnum, jactura, detrimentum. Statuta Massil. lib. 4. cap. 21 :
Si quis alterius avere in nave, vel ligno aliquo positum sive oneratum, puta coria, vel becunas seu stannum, vel aliquas alias merces sine voluntate domini illarum mercium dissolvit, vel dissolveret, seu dissularet, et damnum aliquod in dictis mercibus dissolutis, sive Pejoramentum proinde contingeret, statuimus, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pejoratio, Eadem notione, in iisdem Statutis cap. 30 : De jactu mercium in mari. Damnum illius jactus, et Pejoratio mercium propter jactum illum facta, super totum avere, quod in nave dicta, vel ligno tempore illius jactus remanserit, nave etiam, vel ligno ita salvatis ibi computatis, per solidum et libram adæquentur, vel contributio inde fiat, in qua contributione, avere dictum quod jactum est, et merces inde Pejorata computentur.