« »
 
[]« Pendere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 255c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PENDERE
PENDERE, Laqueo suspendere, Gall. Pendre. Decretio Childeberti Regis cap. 8 :
Et si debilior persona fuerit, in loco Pendatur.
Capitulare triplex ann. 808. cap. 2 :
Nullus hominem Pendere præsumat, nisi per judicium. Si vero aliquis sine culpa Penditus fuerit, et ibi moritur, tunc ab eo qui eum absque judicio Pendidit, proximus parentibus sit compositus.
Regest. Magn. Dier. Campaniæ fol. 87. apud D. Brussel de Usu feud. tom. 1. pag. 226 :
Diem quam domina de Chassins habebat ad istos dies Trecenses, super eo videlicet quod sibi est imputatum Huardum Baudier injuste justitiasse ac Pependisse, sicut filia dicti justitiati per multas rationes.... proposuit ad hunc finem ut corpus dicti justitiati patris sui a furchis deponatur et in cimeterio sepeliatur.
Vide Annales Francorum Bertinian. ann. 842.
Pendutus, in Lege Ripuar. tit. 79 :
Si quis homo propter furtum comprehensus fuerit, et legitime superjuratus, judicio principis Pendutus, vel in quocumquelibet patibulo vitam finierit, etc.
P. Carpentier, 1766.
Unde Pendart et Pendeur, pro Bourreau, qui reos laqueo suspendit. Lit. remiss. ann. 1380. in Reg. 117. Chartoph. reg. ch. 35 :
A un Vendredy il fut condempné à estre pendu ; ..... mais pour ce que le Pendart n'y estoit pas, il fu differé jusques au Dimenche que ledit Pendart vint, auquel il fu livré à pendre par le bailli. Le Pendart ou bourreau,
in aliis ann. 1416. ex Reg. 169. ch. 232.
Le Pendeur ou bourreau de la ville de Laon
, in Ch. ann. 1382. ex Tabul. S. Joan. Laudun. Pent-larron, eadem acceptione, in Charta ann. 1366. ex Reg. 97. ch. 605 :
Comme ès metes de l'abbaye de S. Estienne de Caen soit un certain fyé, appellé le fyé Pent-larron... Ledit fyé a esté pris et mis en nostre main pour ce que il [] failloit un bourrel ou Pent-larron en ladite ville de Caen.