« »
 
[]« 5 penna » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 257b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PENNA5
5. PENNA, ut Panna 2. Tignum quadratum sex aut septem pollicum, quod super tecti canterios impositum, ligneisque retentum fulcris, portat asseres, Gall. Panné. Comput. eccl. Paris. ann. circ. 1381. ex Bibl. S. Germ. Prat. :
Item quatuordecim pecias pro Pennis et filleriis.
Hinc
P. Carpentier, 1766.
Penna, appellatur in ecclesiis Trabecula,[] sive lignea sive ferrea sit, in qua cerei accenduntur. Charta ann. 1213. ex Chartul. episc. Paris. fol. 57 :
Cum Andreas matricularius B. Mariæ Parisiensis.... residuum cereorum, quos præfatis sollempnitatibus super Pennam chori episcopus ponebat, haberet, necnon et residuum octo cereorum, quos episcopus Paris. ponebat super Pennam circa sanctuarium S. Crucis, etc.
Necrol. Ms. ejusd. eccl. :
In festivitatibus, in quibus fit semiduplum, erunt.... duo cerei super altare et septem super Pennem (sic) ferream.
Infra :
super Pennam ferream
. Idem mihi est quod Regula ferrea ibid. dicitur :
Candela quædam integra erit super Regulam ferream.