« »
 
PENNULA 1, PENNULA 2.
[]« 1 pennula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 259a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PENNULA1
1. PENNULA, diminut. a Penna, Calamus. Versus antiqui ex Cod. MS. Corb. quibus Corbeïenses monachis S. Germani Paris. significant societatis suæ officio erga defunctos fratres se satisfecisse :
Sed quia vestrorum potius resolutio fratrum
Vos conturbat, eis et nos persolvimus ipsi
Quod debebamus, quod et a vobis rogitamus
His fieri quos hic designat Pennula vobis.
[]
[]« 2 pennula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 259b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PENNULA2
2. PENNULA, Ramusculus. Vita S. Hugonis de Lacerta, apud Marten. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 1145 :
Huic vero erat ædicula tam pauper, tamque angusta, quod ex Pennulis juniperi, aliorumque humilium arbustorum, collo quidem suo delatis, in ipso ostiolo prope limen se focularet.
Vide Penicius.