« »
 
[]« Perbannire » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 265b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERBANNIRE
PERBANNIRE, Peremptorie citare, edicto seu banno judicis in jus vocare. Pactus Leg. Salicæ edit. Eccardi tit. 50. num. 2 :
Si vero præsentes in testimonium fuerint vocati, et ea quæ viderunt testimonium præbere noluerint, et Perbanniti fuerint,
dc. den. qui fuerint sol. xv. culpabilis judicetur.