« »
 
[]« Percantare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 266a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERCANTARE1
PERCANTARE, Absolvere, ad finem cantare. Drogo in Hist. Translat. S. Lewinæ num. 8 :
Postquam talia delatravit, id optimum factu ducens, orare perrexit, et psalmos quos necdum finierat Percantare satagit.