PERCUSSURA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Percussura monetæ » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 267c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERCUSSURA

PERCUSSURA Monetæ, Jus monetam cudendi, signandi. Diploma Rodulphi Reg. Franc. ann. 930. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 65 :

Concedîmus et nostræ largitatis munere, ut Percussuram numismatis, quæ et moneta dicitur, secluso fisci jure, iidem Canonici (S. Martini Turon.) ex more habeant semper.

Charta Othonis I. Imper. ann. 948. apud Miræum tom. 1. pag. 141. col. 1 :

Et quia sub nostra constitit ditione, annuimus Abbati cancellarium sibi constituere quemcumque voluerit ex suis : similiter mercatum, Percussuram monetæ, etc.

Vita Theodorici Metens. Episc. apud Leibnit. tom. 1. Script. Brunsvic. pag. 30 :

Ut locus celebrior haberetur, et ut oppidanis vel indigenis commeatus undecunque suppeditarentur, Percussuram monetæ ibi fieri, et mercatum publicum constituit celebrari.

Percussura proprii numismatis, in Chart. Conrard. II. Imper. ann. 1029. apud Meichelbeck. in Histor. Frising. tom. 1. pag. 223. et in alia Henrici Leon. Ducis Saxon. ann. 1164. in Orig. Guelph. tom. 3. Probat. tom. 3. num. 2. pag. 424.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Percussura, Percussio, in leg. Rotharis 43. apud Murator. tom. 1. part. 2. pag. 13 :

De ferita, aut Percussura hominis liberi.