« »
 
[]« Pergamenum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 273a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERGAMENUM
PERGAMENUM, a Pergamenis Regibus cum charta indigerent primo excogitatum, ut scribit Isid. lib. 6. Orig. cap. 11. Ab Eumene rege Pergami, ex Plinio lib. 13. cap. 11. Vide Mabill. lib. 1. Diplom. cap. 8.
Pergamenum de Terra Levare. Tabularium Casauriense ann. 22. Lud. Imper. F. Loth. :
Et pergamena cum atramentario de terra elevans Ariperto notario tradidi, et scribere rogavi,... testibusque obtuli roborandam.
Alibi :
Unde pro stabilitate vestra ego Rimo cum pinna et calamario et Pergamena de terra levavi, et potestative hanc cartulam venditionis, secundum ritum gentis meæ Almannorum, Audoaldum notarium scribere rogavimus.
Charta alia apud Ughellum tom. 3. pag. 49 :
Atramentario, penna, et Pergamena manibus meis levavi, et Theuperto notario... ad scribendum tradidi.
Alia pag. 61 :
Et Pergamenam, pennam, atramentarium, juxta Legem meam Ripuariorum de terra levavi, et Rolando notario ad scribendum dedi, etc.
Adde pag. 416. et Bullarium Casinense tom. 2. pag. 70. Charta Mathildis Tusciæ Ducissæ ann. 1102. apud Miræum tom. 1. pag. 370 :
Sed præsens hæc chartula offertionis omnibus temporibus firma permaneat atque persistat et Pergamenam cum attramentario de terra levavi, paginam Guidonis notarii tradidi et scribere rogavi.
Occurrit etiam hæc formula non semel in Chartis Sabaudiæ Comitum apud Guichenonum : quæ quidem nihil aliud sonat, quam quod donator sponte, nec coactus donationem facit, pergamenum tradendo in manus Notarii.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Cujus ritus observatio memorabatur ab ipso Notario, ut discimus ex Charta ann. 1033. apud Murator. delle Antic. Estensi pag. 100 :
Et bergamena (sic) cum atramentario ego qui supra Adeleyda de terra levavi, et Agimoni notario sacri Palatii tradidi et scribere rogavi, in qua supter confirmans, testibusque obtuli roborandam. Ego qui supra Aimo notarius sacri Palatii rogatus, scriptor hujus cartule offersionis post tradita complevi et dedi.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pergamena, Idem quod Pergamenum, in Epist. Petri Delphini apud Marten. tom. 3. Ampliss. Collect. col. 1129 : []
Ubi redierint Venetiis nostri, mittam ei qui Pergamenas vendidit, reliquum pecuniæ.
Pluries supra occurrit.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pergamentum, Eadem notione, in antiquis Consuetud. Monast. S. Jacobi de Monteforti apud Marten. Collect. novæ part. 1. pag. 317 :
Nullus ingrediatur coquinam, excepto cantore et scriptoribus ad planandam tabulam, aut faciendum incaustum, ad exsiccandum Pergamentum.
Hist. MS. Beccensis pag. 62 :
Eam (scripturam) in Pergamento jubet tradi.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pergamerium, in Capitulo gener. MS. S. Victoris Massil. :
Unus liber in Pergamerio magnus fiat, et in armario teneatur.
Leg. videtur Pergameno.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pergamenarius, Qui pergamena parat vel vendit. Charta Ruperti Comit. Palat. ann. 1386. apud Tolner. Hist. Palat. pag. 124. inter Instrum. :
Concedimus per præsentes ut universi servientes, sui videlicet bedelli, librarii, stationarii, Pergamenarii, etc.
Occurrit præterea in vet. Catalogo MS. B. M. Deauratæ Tolosanæ.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pergaminerius. Raimundus Ruffi Pergaminerius cum aliis testibus subscribit testamentum Sauræ de Medullione ann. 1286. tom. 2. Histor. Dalphin. pag. 62.
Pergamenarius, Officium in Monasteriis, apud Adalardum in Statutis Corbeiensib. lib. 1. cap. 1. Qui pergamena parabat, ut est in Vita B. Mariani Abbat. Ratispon. num. 9.
© École des chartes.