« »
 
[]« Pergolare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 273c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERGOLARE
PERGOLARE, ut mox Pergolatus. Mirac. B. Simonis tom. 2. April. pag. 824 :
Faciendo quoddam Pergolare, visum fuit eidem, quod malus Spiritus introiret in eum.