PERILARE, Periculum incurrere. Anonymus Barensis in Chron. ann. 1064 :

Dux venit in Bari... et Gozelino Perilavit cum suis ac Petrino. Periller,

Gallis. Leges Normannicæ Willelmi Nothi cap. 32 :

Et si avers trespassent, Perilot, û el devient waté, é il ne pussent mustrer ne cri ne force, qui l'on fu faite, si rendissent l'aveir.

Id est,

si averia moriantur, vel in ejusmodi periculum incidant, ut deinceps vitium aut labem aliquam incurrant, etc

. MS. :

De ma compaigne que je fis Perillier.

Occurrit etiam apud Joinvillam in Hist. S. Ludovici pag. 112. et in Consuet. Britan. art. 644.