PERNOCTATIO 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 pernoctatio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 278c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERNOCTATIO1

1. PERNOCTATIO, Idem quod Procuratio, gistum, Jus divertendi in domum alicujus ad pernoctandum. Diploma Bretislai Ducis Boemiæ ann. 1045. apud Ludewig. tom. 6. Reliq. MSS. pag. 52 :

Ita ut domino Abbati et fratribus ejus, singulis annis quilibet illorum duodecim denarios persolvat, et porcum tenuem bene pastum dent, semel in anno ; et Pernoctationes et conductum, quoties expedit, domino Abbati vel nunciis ipsius.

Charta Henrici IV. Imper. ann. 1114. in Hist. Mediani Monast. pag. 262 :

Nullus Episcoporum, Ducum vel advocatorum exactiones faciat vel Pernoctationes.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta Hug. ducis Burg. ann. 1270. ex Chartul. S. Mart. Augustod. :

Super etiam quadam Pernoctatione seu procuratione, quam petebat nomine nostro castellanus noster Cabilonensis ab hominibus prædictæ villæ de Grangiis.

Vide Pernoctantia.